Bilinçaltı Muhasebesi

İnsanın harcamak için sahip olduğu üç şeyi vardır: 1-) Canı 2-) Malı 3-) Zamanı İbadet ederken bunlardan en az birini geri dönüşsüz olacak şekilde kaybetmemiz gerekiyor. Ki bunu Allah rızası için yapmış olalım. Cihad için can; zekat için mal; namaz için zaman. Cihad ve zekat konusunda bu kadar çekingen davranan insanoğlunun namaz konusunda neden cengaverleştiği sorusunun cevabını da burdan alabiliyoruz. Çünkü insan canı veya malını harcamada cimri zamanını harcamada ise müsriftir. Yani böyle insanın namaz kılması ibadet şuurundan dolayı değil farkında olmadan yaptığı iç muhasebede(içgüdüsel muhasebe) zaten harcamaktan çekinmediği bir şeyin gideceğinin farkına varmasından kaynaklanıyor. İslamiyeti tebliğ vazifesini yerine getirdiğini iddia eden veya öyle olduğu sanılan, öyle olduğu için itibar gören insanların konuşmalarını namaz eksenli yaptıklarını görmek zor değil. Biraz da ahlak dersi. Nehy-i anil münker emri bil maruf yapmış oluyor. Karşısındaki de "imana"(!) gelmiş oluyor. Namazla hidayet buluyor. Yani iki taraf da görevini yapmış olmuş oluyor. Vicdan azabı diniyor. Şunu söylemek isterim ki burada bu iki kesimi uyarmak isteyen insanlar sözlerinde bir tarafın, öbürü tarafından kandırıldığını söylüyor. Hayır, yanlış! Burada mağdur yok. Kimse kimseyi kandırmıyor adam zaten namazla işin bitmesini istiyor, kaybetmek istemiyor, başını belaya sokmak istemiyor. Biraz sonra detaylı bir şekilde anlatacağımız gibi burada mağdur yok. İnanın bana herkes hesabını biliyor. Herkesin hesabını biliyor olması sorun değil de bunu "görevlerimi de yapmış oluyorum" çerçevesinde aktarması problem. Bu yazımızın da konusu. Başlamadan önce... Bu sitede yazdıklarıma örnek verirken dizi, belgesel vb. gibi görsel metaryeli referans vermeye çalışmamdaki neden aynı anda ikimizin(yazar+okuyucu) aynı olaya tanık olmamazı sağlamak. Bunu niye söylüyorum. Çünkü bu yazıda bol miktarda, bu coğrafyada, bu zamanda yer almış insanların isim ve yazılarını vererek devam edeceğim. İnanın bu derece önemli bu meselede ortaya konuşmak doğru değil. 1-) Cihad: Şöyle yapalım... Empati ile karşımızdaki gibi düşünelim. Ne diyebiliriz ki insanları bu vazifeden vicdan azabı duymadan kaçırabilelim. Doğrudan İslam'da cihad yoktur gibi sert bir ifade ile girsek, insanlar "ya bu sapık, yanlış vs." der bizden uzaklaşır. Amacımıza ulaşamayız. O kadar ayet hadis var. Bunlardan uzak durduğumuz gibi bir izlenim oluşmamalı ki ürkütmeyelim. Aslında bu ayetlerden uzak durmaya da gerek yok. Ayetlerle destekleyemeyeceğimiz yani aslında dinle alakası olmayan kendi fikirlerimizi aktarırken bu ayetleri koyarız hem ayetlerden kaçmamış oluruz hem yazı zengin gözükür hem de en önemlisi dini(!) bir yazıymış izlenimi verir. Tamam, ayetlerden kaçma işini hallettik ama ne yazmamız gerekiyor. Yazabileceğimiz tek bir şey var. O da yaptığımız her şeyin bir nevi cihad olduğunu aktarmak. Bunu örneklendirmek için başvurulabilecek bir numaralı isim tabi ki Fethullah Gülen'dir. Ben de öyle yaptım önce içimden üşengeç bir tavırla "ya şimdi nereden bulacam cihad hakkında sözlerini kitaplarından araştırma yapmam lazım" dediysem de kendisi beni çok yormadan hemen ilk aramamda şak diye karşıma çıkardı bulmayı umduğum şeyi. Evet, Cihad hakkında kitabı var ve tahmin edin İ‘lâ-yı Kelimetullah veya Cihad kitabının Cihadın Çeşitleri alt başlığındaki ilk cümlesi ne: Cihad-ı asgar (küçük cihad), sadece cephelerde eda edilen bir cihad şekli değildir. Bu şekilde bir anlayış, cihad ufkunu daraltmak olur. Cihadın yelpazesi, şarktan garba kadar geniştir. Bazan bir kelime, bazan bir susma, bazan sadece yüzünü ekşitme, bazan bir tebessüm, bazan bir meclisten ayrılma, bazan da bir meclise girme, kısacası, yaptığı her işi Allah için yapma ve bu yolda sevgi ve öfkeyi O'nun rızasına göre ayarlama, bütünüyle İslâmî cihadın şümulüne girer.(...) http://tr.fgulen.com/content/view/12413/3/ Ne tatlı bir kelime oyunudur o. "Ufuk daraltmak". Neyse.. Kitabın en başı da zaten şu meşhur küçük cihad - büyük cihad kavramına ayrılmış: (...)Allah yolunda verilen kavga, içe doğru ve dışa doğru olmak üzere iki cephede cereyan eder. İçe doğru verilen mücadeleyi, insanın kendi özüne erme gayreti, dışa doğru verilen mücadeleyi de başkalarını özlerine erdirme ameliyesi olarak tarif edebiliriz. Bunlardan birincisine "büyük cihad", ikincisine de "küçük cihad", denir ki (...)http://tr.fgulen.com/content/view/12411/3/ Yok hayır denmez. (Ufak bir dip not: Peygamber'e atfedilen “Küçük cihattan büyük cihada döndük. Büyük cihad, nefisle mücadeledir” sözü uydurma hadistir)Şu cihaddır. Bu cihaddır. Şurada şuna yapmak da cihaddır vs vs vs... Yani cihad dışında herşey cihad. İlginç bir nokta daha var ki, cihad için binbir çeşit alternatif bulan insanlar, namaz için kesinlikle böyle bir şey yapmazlar. Neden? Çünkü Nehy-i anil münker emri bil maruf yapan dinine bağlı insan görüntüsü verirsin böylece diğer dediklerin de hemen terslenmez. Yani çıkarınla çatışmayan meselede sert ve tavizsiz görüntü çizmek çıkarınla çatışan konuda vereceğin taviz cümlelerinin vizesi olur. Namazla, ibadet sorununuz olmadığı halde bu insanların namazı tavsiye etmesinden rahatsızlık duyuyorsanız bu bir önceki cümlede yazdığım farkında olduğunuz yada olmadığınız iç muhasebenizden kaynaklanıyor. Yukarıda değindiğim şekli ile cihad meselesinde bir tarafın diğeri tarafı kandırdığını düşünüyorsanız fena halde yanılıyorsunuz. Hayır kandırılmıyor, insanlar zaten böyle şeyler duymak istiyor ve buna sımsıkı sarılıyor. Bu kesinlikle kanma değil. 2-) Zekat: Fethullah Gülen'le devam edelim. Fethullah Gülen'in başarısı hakkında çok çeşitli yorumlar vardır. Yandaşları bunu engin(!) hoşgörüsü, Allah'ın yardımı vs... gibi ifadeler ile anlatırken çeşitli karşıt gruplar bunu dış güçlerin yardımı şeklinde anlatmaktadır. Nasıl oldu da bu kadar insan dini bilgisi vasatın biraz üstünde olan bir cami hocasının peşine düştü. Nasıl oldu da bu kadar insanı örgütleyebildi? Mesela yukarıda ifade ettiğim gibi cihad gibi insanların çıkarlarına zarar veren meselelerde insanların vicdanlarını dini ifadelerle susturmaya yarayacak ifadeleri söylemiş olmak yeterli olabilir mi? Olamaz, bunu yapan başkaları da var. O zaman neden ne? Neden, bu güne kadar kimsesinin -haya edip de- yapmadığı bir şeyi yapmak. Bu güne kadar hiç kimsenin tenezzül etmediği ve tenezzül etmemesi gerektiğini bildiği bir şeyi yapmak: Ümmed-i Muhammed içinde bulunup buna rağmen kendi aralarında alışveriş edilebilecek firmalar listesi dağıtmak. Sadece İslamiyet için değil herhangi bir oluşum mensupları tarafından dahi yapılmaması gereken bir hayasızlık. Bu ümmedin yada herhangi bir oluşumun tarihinde gördüğü, görebileceği en büyük fitneyi başlatmak... Ve tabi bunu gören diğer İslami cemaatlerden kimileri de aynı şeyi yapmaya başladılar. Ve o oluşum paramparça! Hristiyanlığı, sosyalizmi yada herhangi bir oluşumu paramparça etmek mi istiyorsanız, ufak bir cemaat oluşturun -aynı saadet zincir gibi- biz birbirimizden alışveriş edeceğiz deyin işi oluruna bırakın en fazla 5 sene sonra o oluşumun paramparça oluşunu kahvenizi yudumlayarak izleyebilirsiniz. Dinle ilgilenmediği halde, birbirlerinden alışveriş yaptıklarını bildikleri için bu cemaatin sohbetlerinde boy gösteren insanlar biliyorum. Aynı zamanda üniversitelerde, devlet dairelerinde birbirini kayıran, iş ayarlayan bir oluşum elbette sayısını artırmakta geç kalmayacaktı. Bir sonraki aşama ise Liselerde, üniversitelerde okuyup yardıma muhtaç insanlara el atıp yardım etmek. Normalde İslami kaide şudur: Yardıma ihtiyacın varsa yardım istersen, yardım edebilecek durumdaysan yardım edersin ama kimseyi borçlu bırakmadan. (Bizzat şahit olduğum şeyleri yazıyorum). Bu oluşumda yardıma ihtiyacın olup olmadığı önemli değildir. Yardım almak ile mükellefsin. Neden? Çünkü kendini borçlu hissettirmek zorundalar. Bu şekilde saadet zincirinde kendilerinden alışveriş edecek müşterilerin devamını sağlıyorlar. Yani üniversitedeyken sana sözüm ona zekat(!) veriyorlar. Çünkü ileride onlara müşteri olarak geri döneceğinin farkındalar. Burada tek bir şeye acıyorum. O da şu ki. İnsanın tercih etme hakkı vardır. Bir yerlerde olmayı, bir şeylere inanmayı, bir şeyler yapmayı tercih edersin. Durumları o kadar kötü durumda olan insanlar var ki işte bu tercih etme haklarını satmış duruma düşüyorlar ki işte buna gerçekten üzülüyorum. Yazık. Yine ana konuya dikkat çekelim. Burada kandırılan hiç kimse yok. Zekat alan halinden memnun, veren de verdiği kişiler zamanla kendisine müşteri olarak geleceğini bildiği için memnun. Geleceğe yatırım. Zekatların en güzeli. Hem zekatı vermiş oluyorsun, hem de kaybetmiyorsun. Zekat ve Cihaddan sonra Nefs-i Emmare'ye Teşekkür yazısında değindiğim konulara örnek olabilecek cinsten yaşadığım bazı olaylara değinmek istiyorum. Daha önce bir yazımda daha söylemiştim -marifet olarak söylemiyorum, olayların akışı bu sonucu doğurdu- hiçbir oluşuma hiçbir zaman bağlanmadım. Din ile alakalı hiçbir gelirim olmadı, dini bir çevreye mensup da olmadım hiçbir zaman. Şimdi böyle olunca, çok sonraları fark ettim ki yıllar öncesinde anlam veremediğim olaylar aslında çok anlamlıymış. İnsan kendini nasıl bilirse herkesi de öyle bilirmiş ya ben de herkesi din ile ilgi duyduğu, merak ettiği, tercih ettiği için ilgileniyor zannediyordum. Ama herkesi. Ve o yıllarda birçok kişinin söylediği sözlere anlam veremiyordum. 1-) Birisini tanırdım - çok zaman önce-, İslam konusunda astığı astık, kestiği kestik... Ama bu kişinin aynı zamanda garip bir olayı vardı. Şu anda piyasada olmayan bir siyasi lidere kesinlikle laf ettirmiyor ve övüyordu. Allah Allah? İlginçti. Ama aynı zamanda bize herhangi bir cemaat mensubu olduğunu da çaktırmıyordu. Yıllar sonra o kişinin bir cemaat mensubu olduğunu öğrendim ve o yıllarda o cemaatin toplu olarak bir siyasi partiyi desteklediğini öğrendim. O yıllarda anlam veremediğim olay sonradan ortaya çıkmıştı. Adamın çıkarı varmış, çaktırmadan, tarafsız bakmış da karar vermiş gibi yapıyormuş. 2-) Gene yakın zamanda birisi ile bir yazışma oldu. Adam iyi bir dini eğitim almış, hadis okumuş, kelam okumuş falan... Dini konularda öyle tavizsiz olduğunu gösteren bu kişinin şu anda mevcut durumda iktidar olan AKP'yi desteklemesine imkan yok. Ama adam mesele o parti olunca bir anda tavır değiştiriyor. Taşları yerine oturtamıyorum, anlam veremiyorum. Sonradan öğrendim ki AKP'li bir belediyede iş ayarlamışlar buna orada çalışıyormuş. Baştan söylesene şunu. 3-) İman edemeyen insanların, bilinçaltı muhasebesinin sonucudur, "bir taraftar mantığı ile", iman ettiğini söyleyip hayatta gerçekten risk aldıracak konuların hiçbirisine bulaşmaması. (Bulaştığı zamanlarda da, örneğin bir kavgaya müdahil oluyormuş gibi gözüküyorsa, bilinçaltı muhasebesinde, yaptığı şeyin sonucunda kavgalı iki taraftan bir tarafın takdirini kazanacağını bilmesidir.) Aynı bir taraftar gibi, iman ettiğini söylemesi, eğer ki ahiret diye bir şey varsa, bu şekilde yani "söyleyerek", "taraftarlığını belli ederek" kendisini yine sağlama alabileceğini düşünmesi. Yani yine nefsin kendi kendisini son derece ilkel bir şekilde koruması. Başka hiçbir şey değil. Hatta bu avam bilinçaltı muhasebesinin yansıması bir söz bile vardır: "Ben Tanrı'ya inanırım çünkü eğer yoksa ona inanmakla hiçbir şey kaybetmem, ama eğer varsa inanmamakla çok şey kaybederim" Lukretius'e ait imiş. Midemi bulandırıyor bu söz. Yok böyle bir avam kurnazlık. Yaratanı, şeytana karşı adam toplayan bir ilah olarak düşünüp, bunun birebir yansımasını dile getirmiş söyleyen. Sanıyorum, Allah'a yapılabilecek en büyük hakaret. Ama bir saniye... Yoksa yaşayan ve yaşamış insanların çoğunluğu zaten böyle mi! Yaptıkları, ettikleri her şeyin altında bu ahmakça yapılmış nefsani hesap dışında hiç mi bir şey yok! 4-) Youtube'da bir videoya rastlamıştım çok önceleri. Şimdi linkini bulamadığım video'da Brezilyalı mı, Arjantinli mi bir bayan yanında da Fethullah Gülen'in cemaatinden başörtülü bir kadın var. O bayanı Müslüman yapmışlar. Kadın anlatıyor. Anlatmaya başlarken ne zaman anahtar cümleyi söyleyecek diye bekliyordum. Pek de hayal kırıklığına uğratmadı beni kısa bir zaman sonra gözyaşları içinde şu cümleyi söyledi:"O kadar iyiler ki benimle her şeylerini paylaştılar". O cümleden sonra hemen sayfayı kapattım. Zaten ağlayan insanları pek sevmem, nedense pek izleyemem de. (Burada da bir bilinçaltı muhasebesi olsa gerek. Neyse...) Keşke ağlayan abla bir gün muhtaç olmadığı hali ile İslamiyet'i araştırıp tercih etmiş olsaydı. Bilinçaltı muhasebesi çok çok karmaşık çalışır. Arka planda yapılan muhasebe, kötü bir şeylerin olduğunu sana hissettirir ve kendini içgüdüsel olarak uzak tutarsın, yada çıkarına yarayacak şeylerin iyi olduğunu düşünürsen bir anda yönelirsin. Ben yukarıda hep "kötü" olan bilinçaltı muhasebesi örnekleri vermiş olsam da, kişiliğine uygun olarak tercihini yapıyor insan. İyiyse iyi, kötüyse kötü. Mekanizma karışık tefekkürünü okura bırakıyorum ama bu yazı burada bitmez...